Historia

Situado no extremo oeste de Galiza, na máis alta das Rías Baixas e formando parte da denominada Costa da Morte.

Corcubión, a máis alta das Rías Baixas, posúe as características destas e anuncia as propias da costa máis ao norte. Así, esta terra de transición conxuga en perfecta harmonía o sosego e a calma das Rías Baixas coa bravura e a natureza viva características da Costa da Morte.

O Concello de Corcubión é un dos máis pequenos de Galiza, ten unha extensión de 7,6 Km² e unha poboación duns 2000 habitantes. Está constituido por dúas parroquias, San Marcos de Corcubión (zona urbana) e San Pedro de Redonda (zona rural).

Orixes de Corcubión

As orixes de Corcubión son incertas, porén a procedencia prerromana do topónimo indica que este territorio estivo poboado desde moi antigo. Os restos de antas ou castros existentes no municipio son vestixios vivos deste pasado.

O castro de Quenxe situado na cume do monte do mesmo nome, é un dos exemplos da pegada da cultura castrexa na zona. Este asentamento non está excavado, pero poden apreciarse as súas liñas defensivas (murallas e foxo) desde os que se tiña un perfecto control estratéxico da ría.

Sobre a etimoloxía do topónimo Corcubión a interpretación máis acertada considera que as raíces deste nome estarían no celta ou no luso-galaico arcaico. As voces corcu ou corco que significarían círculo e –bión/-beón que significarían lago, darian lugar a un círculo ou fondo de lago ou a unha enseada curviforme.

O porto do Corcubión ten importancia dende tempos antigos. Os cronistas clásicos mencionan que a poboación prerromana da bisbarra pertencía á tribo protocelta dos nerios.

Se os romanos chegaron a Fisterra (Finis Terrae) onde se situaba o Ara Solis, non pode sorprender a aparición de vestixios que dan fé da presencia romana en Corcubión, por ser a súa enseada o lugar máis protexido e porto natural da ría.

Historia